Sadece yedi yıldan biraz fazla bir süredir hayatımızda olmasına rağmen, hala oyun tarihimizin çok büyük bir parçası gibi hissediyor. Tabii ki Aloy'dan bahsediyorum. Guerrilla Games bir açık dünya oyunu yaratmayı seçtiğinde, zaten orada olan birçok şeyden cömertçe ödünç aldılar, ancak yine de Zero Dawn'ın birçok yönden oldukça taze hissettirdiğini düşündüm. Özellikle göze çarpan iki şey vardı: Aloy havalı bir karakterdi ve dünya şaşırtıcı derecede güzeldi. Oyunla geçirdiğim saatler boyunca, şimdiye kadar gördüğüm teknik olarak en başarılı oyunlardan biri olduğunu düşündüğümü hatırlıyorum. O zamanlar görsellerden inanılmaz derecede etkilenmiştim ve bir şekilde bu remaster'ın her şeyden önce bu tür cilaların sıklıkla yaptığı şeyi yaptığını hissediyorum: Bugün oyuna o zamanlar yaptığımız gibi bakmamızı sağlıyor. Bunun görsel bir yükseltme olduğunu biliyorsunuz ama yine de bir şekilde aynı görünüyor.
Hikayeyi biliyoruz: Aloy bir dışlanmış ve çocukken bir mağaraya düştüğünde gizemli bir nesne buluyor. İnsanların daha ilkel bir yaşam tarzına döndüğü ve dinozor benzeri robotlarla yan yana yaşadığı kıyamet sonrası bir dünyadayız. Bunlar aniden çıldırmaya başlar ve bunun neden olduğu, bu macera sırasında çözmemiz gereken birçok gizemden biridir.
Birinin Horizon: Zero Dawn'ı ilk kez oynamak için bu remaster'ı alması mümkündür. Ama merak edenlerin çoğu orijinalini oynamıştır ya da en azından bilmektedir diye düşünüyorum. Hikayeyi olduğu gibi zaten ustalaştığım için, temiz bir karşılaştırma yapmak için bu versiyona daha fazla atlıyorum. Oyun hakkında ne düşündüğümü özetlemek gerekirse, bir açık dünya aşığı olarak, çıktığında çok takdir eden biriyim. Atmosferi, dünyayı, hikayeyi ve savaşan insanları sevdim. Oyunla ilgili bu haliyle ilgili daha fazla et isteyenler için, ilk çıktığı andan itibaren incelememizi okuyabilirsiniz.
Aloy ile yeniden tanıştığımda, dediğim gibi, yedi yıldan fazla zaman oldu. Aslında sekize yaklaşıyoruz. Tamamen teknik bir standarttan, Zero Dawn Remastered'ın 2017'de gerçekte nasıl göründüğünü hayal ettiğim gibi göründüğüne şüphe olmadığını hemen fark ettim. Ama aynı zamanda, durumun böyle olmadığının da farkındayım. Görseller zaten birinci sınıf ve kesinlikle deneyimleyebileceğiniz teknik olarak en güzel şeylerden biri. Aydınlatma özellikle muhteşem, ancak burada da büyük ölçüde geliştirilmiş başka birçok şey var. Dikkate değer bir şey, oyunun kalabalık konumlarının daha fazla karakterle çok daha canlı hissetmesidir. Bununla birlikte, eklenen karakterlerden, ya yerinde ya da daireler çizerek klasik bir şekilde dolaşan bazı garip davranışlar var. Ancak atmosfer çok daha yoğun ve daha kalabalık. Şubat 2017'de gerçekte nasıl göründüğü ile bugün nasıl göründüğü arasında net bir karşılaştırma yaparsanız, çıtayı yükseltmek için çok fazla özen ve çalışma yapıldığına şüphe yoktur. Buna ek olarak, diyalog sekanslarını çok daha canlı hale getiren saatlerce süren yeni hareket yakalama çalışması da var.
Ama... Çünkü evet - oldukça büyük bir ama var, bu kadar 'genç' ve hala inanılmaz derecede iyi görünen bir oyunu yeniden düzenlemenin gerçekten bir anlamı olup olmadığı sorulabilir. Horizon Zero Dawn harika görünüyordu ve harika görünüyor ve oyunun bu versiyonu çok iyi olsa da, uzun süre buna olan ihtiyaç hakkında felsefe yapabilirsiniz. Demek istediğim, gelecekte 120 karede ve 8K'da çalışan ve karakterlerin yüzlerinin de ara sahnelerde olduğu gibi göründüğü bir tane daha alabileceğimizi iddia edebilirsiniz. İsterseniz yine biraz cilalanabilir. Fondöten zaten fevkalade güzel olduğunda, sonuçta biraz gereksiz geliyor. Ek olarak, bazı görsel aksaklıklar var, bu yüzden yine de tam olarak mükemmel değil. Ama öte yandan, Aloy'un kendini çok daha canlı hisseden biriyle konuştuğu sekanslar elde ediyoruz, müthiş hava efektleri ve ışık alıyoruz ve daha fazla karakter, daha fazla yaşam ve hareket içeren yerleşimler elde ediyoruz. Bu remaster'ı devam oyunu Forbidden West'in yanına da koyarsanız, birlikte daha uyumlu görünen iki oyunumuz da var.
Ayrıca Aloy'un ilk yolculuğuna tekrar başlar başlamaz bağımlısı olduğumu da fark ediyorum. Hala birçok yönden büyük ve eğlenceli bir macera. Ortamlar inanılmaz ve ışık yeşilliklerin arasına düştüğünde durup oyunun fotoğraf modunu kullanıyorum. Makinelere karşı aksiyon sekansları genellikle kesinlikle harikadır ve buna ek olarak genişleme dahildir ve orijinaline sahipseniz ancak yükseltmek istiyorsanız, bunun fiyatı çok uygun.
Oyun mekaniği bu şekilde sağlam, bu da onu bazı şeyler etrafında biraz sınırlı hale getiriyor. 2017'de Aloy'un dizlerine kadar gelen şeylerin üzerine veya üzerine atlayamamanıza tepki gösterdiğimi hatırlıyorum ve tırmanış devam filmindekinden daha ayrıntılı. Ancak bunu neredeyse sekiz yıldır oynamadıysanız veya macerayı ilk kez deneyimlemek üzereyseniz, bu sürüm ya tekrar yapmak için iyi bir neden ya da ilk kez yapmanın en iyi yoludur. Bu nedenle, birçok yönden olduğu kadar fantastik olan bu yeni versiyona karşı çıkmak oldukça zordur. Gerçekten gerekli olmadığı fikrinden hala vazgeçemesem bile.