Poppy Playtime Bölüm 4: Güvenli Liman

Poppy Playtime 'ın ilk bölümünün stüdyo MOB Entertainment tarafından yayınlanmasından bu yana (daha sonra ücretsiz indirilebilir olarak) bu yana bir süre geçti, özellikle, tüm kullanıcılar için Steam tarihinde yayınlanmasından bu yana üç yıldan fazla bir süre geçti. 2024'te ikinci bölüm Fly in a Web ile birlikte oyun yeni nesil konsollara da geldi. Tüm bunlar göz önünde bulundurulduğunda ve türdeki diğer son tanıtımlarla, korku video oyunu deneyimi, oyuncu hikayeye aktif olarak katıldıkça filmlerin veya bir kitabın sunamayacağı bir şekilde giderek daha özel hale geliyor. Normalde, korku filmi izlerken güleriz veya umutsuzluğa kapılırız çünkü ana karakterin bir kabloyu bağlaması veya bir boşluğun üzerinden atlaması çok uzun sürer. Bu oyunda, bu tür durumlara bir daha asla gülmeyeceksiniz.

Bu hayatta kalma korku oyununda, içinde meydana gelen olaylar nedeniyle terk edilmiş eski Playtime Co. oyuncak fabrikasına giriyoruz. Oyuncaklar, sapkın sahipler ve bir dizi gizem yaratma deneyleri, bu dördüncü bölümde çözülmeye başlıyor ve serinin hayranları için birkaç cevap sunuyor. %100 emin olamayız, ancak bu bölümde George Orwell'in 1984 romanına yapılan bazı göndermeler, özellikle meraklı gözler ve gözetleme üzerine odaklanan sembolizmde not edilebilir. Buna ek olarak, seri her zaman Five Nights at Freddy's (FNAF) ve daha az ölçüde bir video oyunu klasiği olan Portal 'den bariz bir şekilde etkilenmiş gibi görünüyordu.

Chapter 4: Safe Haven, üçüncünün doğrudan devamı niteliğindedir. Konu spoiler'larından kaçınacak olsak da, Playtime Co. 'nin hikayesinin nereye gittiğini anlamak için önceki üç bölümü oynamanızı öneririz. Anlatı doğrusal bir taslak izlerken, oyun oyuncunun dikkatini çekmeyi başarıyor. İlerici ipuçları ve ifşaatlar sayesinde başlık, korku faktörüne rağmen ilerlememizi sağlamayı başarıyor. Bu bölümde bazı tanıdık karakterlerin iyi geliştirildiğini ve hikayenin kalitesini zenginleştiren derinlik katmanları eklediğini belirtmekte fayda var. Aynı zamanda, bazı yeni karakterler, onlarla daha fazla empati yaratan ahlaki ikilikleriyle öne çıkıyor. Oyuncu deneyimini bozmamak için isimlerden bahsetmeyeceğiz.

Franchise içinde fikir birliğine varılan bir nokta, seste büyük bir iyileşmenin eşlik ettiği ortamın ve sanat tasarımının kalitesidir. Oyunlar ilerledikçe, MOB Entertainment 'ın iletmek istediklerine dair net bir vizyonu olduğu ve bunun her yeni bölüme yansıdığı açık. Teoride, çocuksuluk masumiyetle eş anlamlıdır, ancak Poppy Playtime 'da durum böyle değildir. Senaryoların estetiği zaman zaman tekrara düşebilse de, bu bölümde "burada korkunç bir şey oldu" hissini mükemmel bir şekilde aktarmayı başarıyor. Bu, her an saldırıya uğrayabileceğimiz için sürekli bir gerilim yaratır. Bu taksitte uygulanan daha endüstriyel tarz iyi bir şekilde elde edilir ve megalofobi hissini artırmaya yardımcı olur. Ses açısından, düşmanların gürültüsü - ayak sesleri, kükremeleri ve ölüm etkileri - büyük ölçüde iyileştirildi, bu da her bölümün evrimini sadece hikayeye eklemeler değil, organik hissettiriyor.

Poppy Playtime: Chapter 4 ile ilgili ilk büyük sorun, mekaniğinde ve oynanışında yatıyor. Negatifin içindeki bir pozitif, VHS logosu sol üst köşede görünene kadar gerginliği devam ettiren otomatik kaydetme sistemidir. Bununla birlikte, yenilik açısından, oyun masaya gerçekten yeni bir mekanik getirmiyor. Önceki bölümlerden biraz farklı etkileşimler gerektiren yalnızca birkaç bulmaca dahil edilmiştir. Elektronik eller sistemi hala ayırt edici bir özelliktir, ancak biraz sınırlı hissetmeye başlıyor ve biraz evrim geçirebilir. Bazı bulmacalar nispeten basittir ve onları çözmenin karmaşıklığından çok düşmanların sürekli peşinde koşmaya dayanır, bu da sırayla sunulduğunda onları tekrarlayan ve yorucu hale getirir.

Bir diğer olumsuz nokta ise bu bölümdeki düşmanlardır. Oyunun savaş ve kaçınma bulmacalarıyla ilgili amacı açıktır ve ilginç (biraz tahmin edilebilirse) olay örgüsü bükülmeleri olsa da, formül kendini çok sık tekrar eder. Pek çok durumda, sadece kaçarak ve saklanarak çatışmaların üstesinden gelmek mümkündür, bu da deneyimin etkisini azaltır. Son bölümün savaşı tamamen koşmak ve kaçmakla ilgilidir ve oyuncunun bilgisayarı yeterince güçlü değilse, dokularda savaşı engelleyen grafiksel hatalar olabilir. Ayrıca, oyunun en önemli bölümlerinden birinde, bazı düşmanlar teknik sorunlardan muzdariptir ve genellikle hatalıdır. Önceki bölümlerde olduğu gibi, bu bölümün bu hataları düzeltmek için yamaları indirmesi gerekiyor. Öyle olsa bile, bu karakterlerin arkasındaki hikaye ilgi çekicidir ve gerçek ortaya çıkana kadar merak uyandıran ipuçları bırakır.

Oyunun tepkisi ılık oldu. Steam üzerinde, yayınlandıktan birkaç gün sonra yapılan incelemeler "Karışık" ve hataların miktarı ve bazı segmentlerdeki düşük zorluk nedeniyle çok fazla eleştiri var ve performansı daha da iyileştirmek ve ayrıntıları cilalamak için birkaç yamaya ihtiyaç duyulacak. Korku türünde yenilik yapan bir oyun değil, ancak kaynaklarını her bölümde daha ayrıntılı hissettiren bir hikaye anlatmak için akıllıca kullanıyor. Hala çözülmesi gereken birçok gizem varken, gelecek için olumlu beklentiler bırakıyor.

Poppy Playtime 'nin dördüncü bölümünün güçlü ve zayıf yönlerini analiz ettikten sonra, korku video oyunlarının müdavimi olsun ya da olmasın, türün hayranları için tavsiye edilmesi gereken bir oyun olduğunu söyleyebiliriz. Bazı iyi korkular içerdiğinden, dikkatli de olsa yeni oyuncular için iyi bir giriş noktası bile olabilir. Zayıf yönleri, teknik iniş çıkışlara rağmen MOB Entertainment 'nin viral fenomen geçtikten sonra kaliteli bir hikaye geliştirmek için yaptığı iyi işi gölgede bırakmıyor.